Weg uit de drukte van Buenos Aires…

Om de drukte van de stad te ontvluchten gaan veel Porteños (zo worden de bewoners van Buenos Aires genoemd) naar Tigre of naar Colonia del Sacramento in Uruguay. Aangezien ik nu tijdelijk een inwoner ben van deze stad, leek het mij ook wel een goed idee om dit te gaan doen.

Het stadje Tigre ligt aan de rand van een immens grote delta van de río de la Plata, ruim 30 km ten noordwesten van Buenos Aires. Deze delta bestaat uit een honderdtal kleine riviertjes met daartussen vele eilandjes. Daar hebben de porteños hun weekendhuizen gebouwd met een aanlegsteiger op palen (i.v.m. eb en vloed) en genieten ze van de rust.

De leukste manier om daar te komen is met een toeristisch treintje. Dus samen met een Australiër een trein gepakt naar Mitre, het begin punt van de Tren de la Costa. Maar daar aangekomen bleek dat er een staking was van het personeel van de Tren en helaas dus geen toeristisch ritje naar Tigre. Dat er een staking was wordt overigens nergens vermeld, daar moet je vanzelf ter plekke achter komen. En dat ze hier van staken en protesteren houden is mij binnen 2 weken wel duidelijk geworden. Bijna elke dag is er wel een of andere protestmars dwars door BA. Wegen worden afgezet en alle verkeer loopt vast, kortom chaos. Maar dat is hier blijkbaar heel normaal.

Met een andere trein uiteindelijk Tigre bereikt en daar een rondvaart boot geboekt die ons 2 uur lang heeft rondgevaren in de delta. En met een temperatuur van +/- 35 °C werkte het lichte briesje heerlijk verkoelend. Prima uitzicht op de vele eilandjes met weekend huizen en de daar tussendoor varende plaatselijk taxi’s. Daarnaast ook op een hoop oud ijzer, want oude afgedankte boten ruim je niet op, die laat je gewoon liggen….

Terug met bij de trein echter wederom een verassing. Er was weer een aanleiding gevonden om te staken, en daar maakte het personeel van de forensentrein dankbaar gebruik van…... Dan maar met de bus terug, andere alternatieven waren er ook niet meer. Nadeel was wel dat deze zo om de 400 meter moest stoppen voor een halte, en ook het uitvallen van de stroom in grote gedeelte van BA door de hoge temperatuur en het daardoor niet kunnen rijden van de metro, bleek geen positief effect te hebben op de reistijd. Na zo’n 3,5 uur hobbelen eindelijk weer terug in het hostel waar natuurlijk eerst een biertje gedronken moest worden na deze lange dag.

De volgende dag richting Colonia del Sacramento in Uruguay. Zelfs met alle paspoort formaliteiten en bagage checks verliep het reisschema van de veerboot strak volgens plan. Het kan dus wel….

Colonia is een stadje dat vroeger regelmatig veranderde van eigenaar. Vooral de Spanjaarden en de Portugezen waren meerder malen heersers van dit stadje. Tegenwoordig is het een slaperig stadje waar je zonder op te letten de straat of beter gezegd; de kasseienstroken die in de klassieker Parijs-Roubaix 6 of 7 sterren krijgen, rustig oversteken. Het koloniale centrum (Barrio Historico) met de oude kleurrijke huizen en hobbelige straatjes werd onlangs op de UNESCO wereld erfgoedlijst gezet, en is prachtig. Ook opvallend zijn de overal hangende gele lampen en de oude auto’s in de straten. Ik vond het inderdaad een verademing om hier lekker rustig rond te slenteren en de drukte van BA achter me te laten. Dit werd helemaal compleet met het prachtige strand net iets buiten het stadje.

Enige smet op de route naar het strand was een achterstandsbuurt waar ik door heen moest lopen om dit strand te bereiken. Allemaal kleine aftandse huisjes met veel rotzooi er om heen en de bewoners zagen er ook niet al te fris uit. Kinderen van zo’n jaar of 12 met een open bierfles in de hand en een patrouillerende politie auto die ik meerde malen langs zag komen deed mijn gevoel van “loop ik hier wel veilig en wordt ik niet nog een keer beroofd” niet goed. In mijn beste Spaans deze agenten maar eens gevraagd of ik hier wel veilig kon lopen, maar het antwoord “Si” of “No” werd mij niet duidelijk. Ik kreeg de indruk dat het wel veilig was, dat wil zeggen….. er werd mij niet direct een taxi aangeboden naar veiliger oorden, dus moest het wel oké zijn. En achteraf gezien was het dat ook, maar onderweg even kiekjes maken heb ik maar achterwege gelaten. De camera bleef diep onderin de tas zitten, met uitzondering van een snapshot van het strand, want daar kwam ik voor. Al met al wel weer een geslaagde dag.

In de hostels verloopt het trouwens verder prima. Wel even wennen aan het delen van de kamer, douche en toilet, maar dat gaat snel. Verder maak je heel makkelijk contact met andere reizigers en ik heb inmiddels in deze twee weken al met vele verschillende nationaliteiten van de lunch en of avondeten mogen genieten.

Minder succesvol is de jacht om het pakketje uit Nederland in handen te krijgen. Dit kan nog wel ff gaan duren. Waarschijnlijk pas eind volgende week…… dus nog lang wachten. Daarnaast het feit dat ik het in de grote stad wel een keer gezien heb.
Dit samen, en een financieel cash injectie van de Rabobank (wel uit eigen zak) heeft mij er toe doen besluiten dat ik toch maar verder ga reizen naar Iguazu. Je hebt daar prachtige watervallen die je gezien moet hebben als je in Argentinië bent. Het betekent wel dat ik volgende week eventjes terug moet naar BA voor het pakketje. Ach…. dit is maar 18 uurtjes rijden met de bus……., enkele reis!

"Flexibel" zijn is dus het toverwoord, en dat lukt me tot nu toe, met behulp van de nodige hulplijnen in Nederland, behoorlijk goed.

Buenas Noches vanuit BA,

Groeten Arnout