Verrassend en veelzijdig Cambodja
Door: Arnout Eekelder
Blijf op de hoogte en volg Arnout
26 Mei 2013 | Cambodja, Ban Lŭng
Na Vietnam te hebben verlaten aangekomen in Phnom Penh de hoofdstad van Cambodja. Weer een grote stad met het hier in Z.O. Azië bekende drukke straatbeeld van brommers / motoren, fietsers, auto’s, minibusjes en grotere bussen, die op kruisingen natuurlijk het liefst kris kras door elkaar rijden. Langs de wegen, huizen met overal winkeltjes, want volgens mij verkoopt iedereen wel iets. Je ziet namelijk bij bijna elk huis wel een spandoek of iets dergelijks met daarop een of andere reclame uiting. Nieuw hier inhet straatbeeld zijn pyjama dragende vrouwen (zelfs overdag), en de Tuk Tuks, een overdekte aanhanger waarin normaal gesproken vier personen kunnen zitten die wordt voortgetrokken door een opgevoerde brommer of motor. Normaal gesproken betekend in dit geval geladen met toeristen, want voor de plaatselijke inwoners betekend normaal zo veel en zo vol mogelijk met van alles wat je maar kunt bedenken, zittend, opgestapeld of hangend aan het voertuig.
Phnom Penh een grote stad die je eigenlijk niet kunt verlaten zonder een bezoek te hebben gebracht aan de verschillende plekken met een git zwarte geschiedenis. De voormalige gevangenis S-21 en de Killing Fields of Choeung Ek maken diepe indruk op je met de vreselijke dingen die daar gebeurt zijn onder het 3 jaar, 8 maanden en 20 dagen durende bewind van Pol Pot in de tweede helft van de jaren zeventig. Iedere bezoeker van de bovenstaande twee plekken, maar ook elders in het land bij de 299 andere Killing Fields lopen in gepaste stilte rond, en aanschouwen met huiver de stapels met menselijke resten die soms te zien zijn.
Eind jaren tachtig gaat het eindelijk de goede kant op met het land en kunnen de inwoners weer de dingen gaan doen waar ze altijd al goed in zijn geweest, zoals peper verbouwen in provincie Kampot. Nooit geweten dat de beste peper van de wereld hier vandaan komt. En zo zie je maar dat je tijdens het reizen van allerlei dingen leert over de verschillende landen, culturen en de gewoontes van de inwoners. Misschien komt het nog een keer van pas in een of andere Triviant vraag.
Na de eerste vijf maanden van mij reis in hostels te hebben geslapen en dus altijd een kamer te hebben gedeeld met andere reizigers heb ik vanaf de eerste nacht hier in Z.O. Azië het anders gedaan. Met wat behoefte aan meer privacy en omdat de prijzen van de hotel kamers hier gelijk zijn aan die van een “dorm room” in Nieuw Zeeland, mijn leven als “Semi-Backpacker” (wel in hostels maar zoveel mogelijk uit eten) omgevormd naar dat van volledig “Flashpacker”. Intussen al heel wat verschillende hotelkamers en een paar uit hout opgetrokken met palmtakken afgedekte hutten, al dan niet voorzien van warme douch, gezien en gelukkig op deze manier ook het hurktoilet tot nu toe nog kunnen omzeilen.
Nadeel van de hotels is dat ik veel minder reizigers tegen kom, maar ik vermaak me tot nu toe nog prima. Het merendeel van de backpackers hier in Indochina is overigens vrij jong, reist rond op een minimaal budget, geeft dus bijna niets uit aan accommodatie en eten, maar heeft ’s nachts alle tijd en geld om zich vol te laten lopen met het goedkoopste plaatselijk goudgele vocht tot in de vroege uurtjes. De vraag of ik hier tussen wil zitten kan ik heel simpel beantwoorden met: nee! In plaats daarvan kom ik nu meer in contact met plaatselijk personeel van de hotels, resorts of lodge en plaatselijke Tuk Tuk chauffeurs die me rondrijden c.q. de weg wijzen en dat bevalt prima.
Het reizen tussen de verschillende steden gaat per bus die je één dag van te voren kunt boeken. Afstanden zijn niet zo groot zodat je gemiddeld maar een uur of vijf á zes in de bus zit en er dus geen vervelende nachtbussen nodig zijn. En omdat het allemaal wat rustiger is op de overigens prima geasfalteerde wegen, vermoed ik dat de buschauffeurs hier in Cambodja veel minder last hebben van RSI klachten na aanleiding van het herhaaldelijk indrukken van de claxon. Kortom minder getoeter maar dat wil niet zeggen minder kabaal want de volume knop van de televisie met daarop zwoel zingende Cambodjaanse schonen of slechte Aziatische vechtfilms met veel geweld staat meestal voluit. De oordoppen van mijn MP3 speler, die het nog steeds prima doet (dank oud FrieslandCampina collega’s) worden veelvuldig gebruikt om het geluid te dempen of te overstemmen met Westerse rockklanken.
De route door het land bestaat eigenlijk uit een rondje om het centraal gelegen en in de regentijd grootste zoetwatermeer van Z.O. Azië genaamd Tonlé Sap. Ondertussen verblijvend in plaatsen die ik en mijn reisbijbel “Lonely Planet” als interessant aanduiden. In Sihanoukville betekende dit aan een rustig strand vertoeven en slapen in uit hout opgetrokken paddenstoel. In Battambang een circus bezocht waar de optredens gedaan werden door minder bedeelde kinderen en in een buitenwijk van deze stad als vrijwilliger een paar uur Engelse les gegeven aan wees- en kansarme kinderen die doormiddel van extra ondersteuning een beter kans krijgen.
Voor meer info: http://www.battambangorphanagevillageassistance.org
Je ziet trouwens regelmatig dit soort initiatieven om minderbedeelde / kansarmen te helpen. In meerder plaatsen kun je een massage krijgen van blinde masseurs / masseuses, die de spiertjes héél goed weten te vinden kan ik je vertellen en regelmatig kom ik restaurants tegen, of althans mijn reisboek leidt mij daar naar toe, waar jonge lui worden opgeleid tot kok of serveerder om zo later een normale baan te vinden.
En nu we het over restaurants hebben: het eten is misschien niet zo verfijnt als in Vietnam maar ik heb hier al vele malen meer dan prima gegeten waarbij de Cambodjaanse curry’s hoog scoren. En de keuze is reuze, want ze eten hier echt alles. Ik heb zelf de vogelspin en de krekels (smaken beide beter dan je verwacht) al gehad maar het exotische menu is met rat, vleermuis, schorpioen, slang, mieren, Balut ei (eendenei met bijna volledig ontwikkeld embryo), sprinkhanen en andere insecten nog veel uitgebreider.
De grootste trekpleister van het land, dat overigens door een Vietnamees bedrijf worden gerund, zijn de tempels rondom Siem Reap met als hoogste punt Angkor Wat, het grootste religieuze bouwwerk ter wereld. Alle tempels zijn in de periode 800– 1200 na Chr. gebouwd in opdracht van verschillende koningen en zijn nog steeds indrukwekkend qua afmeting en gedetailleerde beeldhouwwerk maar moeten er in hun hoogtij dagen helemaal fantastisch uit hebben gezien. Per Tuk Tuk werd ik naar de verschillende tempels gereden waarna ik vervolgens zelf tussen de honderden vooral Aziatische toeristen de godendommen van dichtbij kon bekijken. En er is genoeg om je dagen bezig te houden maar na twee dagen sloeg de tempel vermoeidheid toe en vond ik het wel best.
Tijd voor wat anders weg uit het vlakke gedeelte van Cambodja waar de nu droge rijstvelden omringt met hier en daar een palmboom en de uitgestrekte fruit-, rubber-, of andere plantages het gezichtsbeeld bepalen en waar de temperatuur gemiddeld de 35 °C makkelijk haalde. Op naar het in het wilde Oosten en hoger gelegen en koelere gedeelte van Cambodja.
En daar heb ik me prima vermaakt met onder andere een dagje rond crossen op de motor, een bezoek aan het Elephant Valley Project waar tamme olifanten weer wild mogen worden, en op “jacht” naar de met uitsterven bedreigde Irrawaddydolfijnen in de Mekong rivier.
Met als absolute hoogte punt, misschien ook wel letterlijk maar zeker figuurlijk, het dagje rond crossen op een 250cc “dirt bike” nog vers in het geheugen zit mijn tijd er in Cambodja al weer op. De vier weken in dit minder drukke land dan Vietnam, waar de mensen ook minder te besteden hebben maar wel allemaal een mobiel hebben, met US dollar als belangrijkste betaalmiddel in plaats van de Cambodjaanse Riel, zijn voorbij gevlogen. Het vizier is inmiddels in noordelijke richting gedraaid, naar de Democratische Volksrepubliek LAOS. Op naar de volgende etappe in mijn “Tour du Monde”.
Een klein verslagje, zoals jullie gewend zijn, zal ter zijne tijd verschijnen op waarbenjij.nu die jullie nu met z’n allen al bijna 6000 maal bezocht hebben. Misschien mede mogelijk gemaakt door de prachtige winter en het gebrek aan “iets beters te doen“ dit voorjaar in Nederland, maar allemaal hartelijk dank voor het bezoeken en, daar ga ik vanuit, ook lezen van de verhalen die uiteraard allemaal op waarheid berust zijn!
Tot Laos
Groeten Arnout
Phnom Penh een grote stad die je eigenlijk niet kunt verlaten zonder een bezoek te hebben gebracht aan de verschillende plekken met een git zwarte geschiedenis. De voormalige gevangenis S-21 en de Killing Fields of Choeung Ek maken diepe indruk op je met de vreselijke dingen die daar gebeurt zijn onder het 3 jaar, 8 maanden en 20 dagen durende bewind van Pol Pot in de tweede helft van de jaren zeventig. Iedere bezoeker van de bovenstaande twee plekken, maar ook elders in het land bij de 299 andere Killing Fields lopen in gepaste stilte rond, en aanschouwen met huiver de stapels met menselijke resten die soms te zien zijn.
Eind jaren tachtig gaat het eindelijk de goede kant op met het land en kunnen de inwoners weer de dingen gaan doen waar ze altijd al goed in zijn geweest, zoals peper verbouwen in provincie Kampot. Nooit geweten dat de beste peper van de wereld hier vandaan komt. En zo zie je maar dat je tijdens het reizen van allerlei dingen leert over de verschillende landen, culturen en de gewoontes van de inwoners. Misschien komt het nog een keer van pas in een of andere Triviant vraag.
Na de eerste vijf maanden van mij reis in hostels te hebben geslapen en dus altijd een kamer te hebben gedeeld met andere reizigers heb ik vanaf de eerste nacht hier in Z.O. Azië het anders gedaan. Met wat behoefte aan meer privacy en omdat de prijzen van de hotel kamers hier gelijk zijn aan die van een “dorm room” in Nieuw Zeeland, mijn leven als “Semi-Backpacker” (wel in hostels maar zoveel mogelijk uit eten) omgevormd naar dat van volledig “Flashpacker”. Intussen al heel wat verschillende hotelkamers en een paar uit hout opgetrokken met palmtakken afgedekte hutten, al dan niet voorzien van warme douch, gezien en gelukkig op deze manier ook het hurktoilet tot nu toe nog kunnen omzeilen.
Nadeel van de hotels is dat ik veel minder reizigers tegen kom, maar ik vermaak me tot nu toe nog prima. Het merendeel van de backpackers hier in Indochina is overigens vrij jong, reist rond op een minimaal budget, geeft dus bijna niets uit aan accommodatie en eten, maar heeft ’s nachts alle tijd en geld om zich vol te laten lopen met het goedkoopste plaatselijk goudgele vocht tot in de vroege uurtjes. De vraag of ik hier tussen wil zitten kan ik heel simpel beantwoorden met: nee! In plaats daarvan kom ik nu meer in contact met plaatselijk personeel van de hotels, resorts of lodge en plaatselijke Tuk Tuk chauffeurs die me rondrijden c.q. de weg wijzen en dat bevalt prima.
Het reizen tussen de verschillende steden gaat per bus die je één dag van te voren kunt boeken. Afstanden zijn niet zo groot zodat je gemiddeld maar een uur of vijf á zes in de bus zit en er dus geen vervelende nachtbussen nodig zijn. En omdat het allemaal wat rustiger is op de overigens prima geasfalteerde wegen, vermoed ik dat de buschauffeurs hier in Cambodja veel minder last hebben van RSI klachten na aanleiding van het herhaaldelijk indrukken van de claxon. Kortom minder getoeter maar dat wil niet zeggen minder kabaal want de volume knop van de televisie met daarop zwoel zingende Cambodjaanse schonen of slechte Aziatische vechtfilms met veel geweld staat meestal voluit. De oordoppen van mijn MP3 speler, die het nog steeds prima doet (dank oud FrieslandCampina collega’s) worden veelvuldig gebruikt om het geluid te dempen of te overstemmen met Westerse rockklanken.
De route door het land bestaat eigenlijk uit een rondje om het centraal gelegen en in de regentijd grootste zoetwatermeer van Z.O. Azië genaamd Tonlé Sap. Ondertussen verblijvend in plaatsen die ik en mijn reisbijbel “Lonely Planet” als interessant aanduiden. In Sihanoukville betekende dit aan een rustig strand vertoeven en slapen in uit hout opgetrokken paddenstoel. In Battambang een circus bezocht waar de optredens gedaan werden door minder bedeelde kinderen en in een buitenwijk van deze stad als vrijwilliger een paar uur Engelse les gegeven aan wees- en kansarme kinderen die doormiddel van extra ondersteuning een beter kans krijgen.
Voor meer info: http://www.battambangorphanagevillageassistance.org
Je ziet trouwens regelmatig dit soort initiatieven om minderbedeelde / kansarmen te helpen. In meerder plaatsen kun je een massage krijgen van blinde masseurs / masseuses, die de spiertjes héél goed weten te vinden kan ik je vertellen en regelmatig kom ik restaurants tegen, of althans mijn reisboek leidt mij daar naar toe, waar jonge lui worden opgeleid tot kok of serveerder om zo later een normale baan te vinden.
En nu we het over restaurants hebben: het eten is misschien niet zo verfijnt als in Vietnam maar ik heb hier al vele malen meer dan prima gegeten waarbij de Cambodjaanse curry’s hoog scoren. En de keuze is reuze, want ze eten hier echt alles. Ik heb zelf de vogelspin en de krekels (smaken beide beter dan je verwacht) al gehad maar het exotische menu is met rat, vleermuis, schorpioen, slang, mieren, Balut ei (eendenei met bijna volledig ontwikkeld embryo), sprinkhanen en andere insecten nog veel uitgebreider.
De grootste trekpleister van het land, dat overigens door een Vietnamees bedrijf worden gerund, zijn de tempels rondom Siem Reap met als hoogste punt Angkor Wat, het grootste religieuze bouwwerk ter wereld. Alle tempels zijn in de periode 800– 1200 na Chr. gebouwd in opdracht van verschillende koningen en zijn nog steeds indrukwekkend qua afmeting en gedetailleerde beeldhouwwerk maar moeten er in hun hoogtij dagen helemaal fantastisch uit hebben gezien. Per Tuk Tuk werd ik naar de verschillende tempels gereden waarna ik vervolgens zelf tussen de honderden vooral Aziatische toeristen de godendommen van dichtbij kon bekijken. En er is genoeg om je dagen bezig te houden maar na twee dagen sloeg de tempel vermoeidheid toe en vond ik het wel best.
Tijd voor wat anders weg uit het vlakke gedeelte van Cambodja waar de nu droge rijstvelden omringt met hier en daar een palmboom en de uitgestrekte fruit-, rubber-, of andere plantages het gezichtsbeeld bepalen en waar de temperatuur gemiddeld de 35 °C makkelijk haalde. Op naar het in het wilde Oosten en hoger gelegen en koelere gedeelte van Cambodja.
En daar heb ik me prima vermaakt met onder andere een dagje rond crossen op de motor, een bezoek aan het Elephant Valley Project waar tamme olifanten weer wild mogen worden, en op “jacht” naar de met uitsterven bedreigde Irrawaddydolfijnen in de Mekong rivier.
Met als absolute hoogte punt, misschien ook wel letterlijk maar zeker figuurlijk, het dagje rond crossen op een 250cc “dirt bike” nog vers in het geheugen zit mijn tijd er in Cambodja al weer op. De vier weken in dit minder drukke land dan Vietnam, waar de mensen ook minder te besteden hebben maar wel allemaal een mobiel hebben, met US dollar als belangrijkste betaalmiddel in plaats van de Cambodjaanse Riel, zijn voorbij gevlogen. Het vizier is inmiddels in noordelijke richting gedraaid, naar de Democratische Volksrepubliek LAOS. Op naar de volgende etappe in mijn “Tour du Monde”.
Een klein verslagje, zoals jullie gewend zijn, zal ter zijne tijd verschijnen op waarbenjij.nu die jullie nu met z’n allen al bijna 6000 maal bezocht hebben. Misschien mede mogelijk gemaakt door de prachtige winter en het gebrek aan “iets beters te doen“ dit voorjaar in Nederland, maar allemaal hartelijk dank voor het bezoeken en, daar ga ik vanuit, ook lezen van de verhalen die uiteraard allemaal op waarheid berust zijn!
Tot Laos
Groeten Arnout
-
26 Mei 2013 - 09:32
Jos, Bianca, Mael, Merle:
Het blijft genieten om je verslagen te lezen! Bij jou geen sprake van om met minimaal budget rond te reizen. Ik lees dat je geniet van de mooie hotelletjes, die er echt resort-achtig uit kunnen zien, om jaloers op te worden. Ook hoor ik elke keer weer het genieten van het eten, het relaxen op strand en tijdens de massages en dat je alles wat je ziet en meemaakt je echt interesseert. We hebben je gesproken nadat je op de crossmotor rond was geweest: je smile van oor tot oor was niet van je gezicht af te krijgen. De laastste paar maanden breken aan, blijf genieten. Ook in Laos zul je weer veel moois gaan ervaren en zien! -
26 Mei 2013 - 10:32
Bart Van Bergen:
Genoeg gehoord. Helemaal niets dat Zuidoost Azië. Kom maar snel terug, dan hoef je je ook niet meer te storen aan al dat moois, lekkers, interessants en spannends.
Enjoy Laos. Kan je het hoge noorden aanraden als je echt een plek zoekt waar geen Engels gesproken wordt.
Geniet maar weer.
Groeten,
Bart -
26 Mei 2013 - 18:56
Fam. Siemes:
Iedere keer als ik (Janneke) je foto's zie, denk ik: "Wauw!". Wat een waanzinnige reis! Wij genieten iedere keer nog weer van de verhalen en alle nieuwtjes op Facebook.
Op naar het volgende verhaal, wij kijken er alweer naar uit! Goede reis naar Laos!
Groetjes uit Hupsel! -
27 Mei 2013 - 17:23
Theo En Trees:
Inderdaad!!!! helemaal eens met alle reacties, wat een prachtig verslag en foto's weer. Blijf genieten en wij genieten mee. Groeten van ons uit Zieuwent. -
28 Mei 2013 - 13:15
Robert, Inge En Kids:
Hey Traveler,
Ik zou vast gaan solliciteren bij: Yorin Travel. Die Floortje Dessing hebben we nu ook al wel een keer gezien. Tijd voor een nieuw gezicht en met al deze prachtige reisverslagen kom je met vlag en wimpel de sollicitatie door! Kun je nog lekker reizen ook.
Veel plezier straks in Laos.
Grolse groeten van ons allemaal. -
28 Mei 2013 - 21:05
Petra:
Hallo Arnout,
Wat een onvoorstelbare ervaringen! En wat een foto's. Wij genieten mee.
Groeten uit Bredevoort -
28 Mei 2013 - 21:50
Danielle, Raymond En Jesse:
Heimwee naar Azië. Geweldig te lezen en te kijken naar je belevenissen. Staat je trouwens goed zo voor de klas en op de motor. Mooi man. We hopen dat je de komende tijd nog meer mooie en leuke dingen zult zien en meemaken. Enjoy! Groet, van ons. -
02 Juni 2013 - 20:22
Dennis En Oranna:
Mooi verhaal weer, Arnout. We proberen ons maar niet voor te stellen hoe het is om rat, sprinkhanen, vogelspin en mieren te eten, dat laten we graag aan jou over!! Groeten! -
12 Juni 2013 - 22:27
Marcel Nijbroek:
Hoi Arnout,
Je hebt de wereldbol al bijna rond gereist ! Wat zal het tegenvallen als je straks weer in het over-georganiseerde Nederland terug komt... Of toch niet ? Prachtig, prachtig, de verhalen en de foto's.
Geniet van de laatste paar maanden van je wereldreis. Wij kijken al heel lang uit naar, heeeeeeel gewoon, maar ook erg mooi, 2 weken travellen met de caravan in Oostenrijk !
Gr. Marcel Nijbroek
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
