Sfeervol Santiago, mooi slotstuk van Zuid-Amerika

Santiago de Chile, de start in de hoofdstad van de Republiek Chili was hectisch door een overvol busstation waar elk perron bezet was met een in- of uitgaande bus en de twee meter tussen de bussen gevuld was met tassen, koffers, reizigers, opdringende taxichauffeurs die je waarschijnlijk een te duur ritje willen aansmeren en personeel van de verschillende busmaatschappijen om te assisteren bij het in- en uitladen. Van te voren keek ik niet uit naar het bezoek aan deze met zeven miljoen personen gevulde metropool van Zuid-Amerika en de drukte van het busstation beloofde niet veel goeds. Maar eenmaal in de taxi en met het gevoel niet afgezet te zijn doordat de aangeboden prijs voor het ritje naar de andere kant van de stad overeen kwam met de informatie op de webpagina van het vooraf geboekte hostel, kwam de rust weer ietsjes terug. Dit werd verstrekt door het hostel, gelegen in de wijk Bellavista, dat één en al sfeer uit ademde door de hoge met ornamenten gevulde plafonds, de pakketvloeren, paneeldeuren en de vele houten balken door het pand.
In de afgelopen maanden heel wat andere onderkomens gehad die het bij verre niet halen bij dit statige pand. Een goede keus dus, die meestal gemaakt wordt op basis van wat informatie die je in je reisboek vindt of tips van andere reizigers, en aangevuld wordt met op internet geplaatste plaatjes die er op één of andere manier altijd mooier uitzien dan de werkelijkheid, maar die in dit geval goed uitpakt.

Dat deed ook de vrije wandeltocht met gids door de binnenstad van Santiago. Samen met Tammy, een Amerikaanse die ik in Mendoza heb leren kennen en met wie ik naar Chili ben gereisd, sloten wij ons aan bij een groepje toeristen die onder begeleiding van een plaatselijke gids de stad verkende. Naast belangrijke gebouwen, parken, waar en wat te eten, Chileense gewoonten, werd er ook veel verteld over de geschiedenis van Chili en vooral over de donkere periode na de coupe in 1973 en het regiem onder leiding van Pinochet tot 1990. Het is indrukwekkend om te horen wat er in die tijd is gebeurd en hoe het land met de mensen en de stad Santiago er nu uitziet. In tegenstelling tot Buenos Aires hangt hier een heel andere sfeer die meer open is. Dit komt misschien letterlijk doordat de gebouwen hier niet zo hoog zijn, maar ook door de Chilenen zelf. Ze zijn vriendelijk, maken graag een praatje en meestal gaat dit zelfs in het Engels. Ook het verkeer lijkt iets minder hectisch en als je bij een zebrapad staat te wachten, stoppen warempel de chauffeurs van de over het algemeen vrij goed uitziende voertuigen. Chili doet het in tegenstelling tot Argentinië economisch goed en dat merk je aan alles op straat; goede voetpaden, keurige parken, gele markeringen bij opstapjes, weinig criminaliteit en hierdoor ook minder blauw op straat en minder beveiliging in bijvoorbeeld winkels waardoor het prettig is om hier zijn.

Na de, voor iedereen aan te raden, vier uur durende wandeling door de stad met een deel van het gezelschap genoten van typisch Chileense gerechten en doordat we het bijzonder goed konden vinden met een Canadese werden ik en Tammy zelfs uitgenodigd om de rest van de week het door haar gehuurde appartement te delen met haar. Iets dat we na een kleine inspectie van de op elf hoog gelegen redelijk luxe onderkomen snel aanvaarden. Het hostel was goed maar dit is beter en de rest van de week vandaaruit de stad verkend en onder andere het “Museum of Memory and Human Rights” over het Pinochet periode, koffie “with legs” oftewel “met benen” (een alternatieve manier om meer koffie te verkopen door deze te laten aanprijzen door goed uitziende, schaars geklede vrouwen) en de verschillende terrassen en uitgaansgelegenheden gezien. Bij de laatste twee uiteraard weer genietend van verschillende goede "Reserva" en "Gran Reserva" wijnen uit het land en het zeer gevarieerde aanbod van eten. Zelf een aantal keren vis besteld waar ik normaal niet zo van hou maar die me hier uitermate goed smaakte door de versheid van de producten. Zo zie je maar weer dat er tijdens deze reis letterlijk en figuurlijk een nieuwe wereld voor mij is open gegaan, zelfs die van vis eten….

In Valparaíso, een plaatsje aan de kust zo’n anderhalf uur rijden vanuit Santiago, genoten van de kleurrijke huizen die tegen de steile helling zijn gebouwd met prachtige uitzichten op de Grote Oceaan. Valparaíso wordt beschouwd als één van indrukwekkendste steden van Latijns-Amerika en in de binnenstad vindt men veel architecturaal en cultureel erfgoed. Om de straten te verbinden zijn her en der op steile stukken liftjes gebouwd om het hoogte verschil te overbruggen. Deze op de UNESCO werelderfgoed staande uit hout op getrokken liften brengen je voor een prikkie naar de bovengelegen met smalle kleurrijke straatjes gevulde wijk, waar kleine restaurantjes en winkeltjes met souvenirs door trapjes met elkaar worden verbonden en waar menig toerist uren lang kan rond struinen.

Terug in Santiago zoveel mogelijk genoten van alles wat deze stad te bieden heeft en dan…. na drie en halve maand Zuid-Amerika is het tijd om het vliegtuig te pakken naar het volgende continent. Heel veel mensen ontmoet hier, veel gezien en nog meer indrukken opgedaan in deze periode. Chili het land dat me verast heeft, met het groene zeer verschillende landschap in het zuiden en de Carretera Austral, met Santiago als bruisend middelpunt van het land, met wijn en gevarieerd fantastisch eten en het beste van allemaal; de inwoners. En natuurlijk Argentinië, het land dat het moeilijk heeft, maar een land is dat bijna alles heeft, van tropisch regenwoud, gigantische watervallen, steppe en woestijnen, zoutvlaktes, heel veel bergen in allerlei verschillende kleuren en vormen, fantastische nationale parken met oer oude bossen, vele verschillende dieren en planten, Ruta 40, zeeën, meren en gletsjers, wind in Patagonië, prachtige wijnen, de beste biefstukken, en natuurlijk de deur naar Antarctica.

Ja, Antarctica…. absoluut hoogte punt van de reis tot nu toe. De koudste plek op aarde, ver weg van alles, waar de natuur indrukwekkend is in alle facetten. Serene rust tijdens het kajakken, waggelende pinguïn op een paar meter van je vandaan, gigantische ijsbergen en gletsjers, walvissen, zeeleeuwen en orka’s op steenworp afstand en dit allemaal onaangeraakte overweldigende omgeving…

Maar de reis gaat verder en dat volgende continent is Oceanië, Nieuw Zeeland welteverstaan, daar waar het genieten hopelijk verder gaat…….

Adios Zuid-Amerika, welkom Nieuw Zeeland,
Adios Spaanse taal, welkom de Engelse.
Adios toeterende auto's, en nu oppassen bij het oversteken!

Groeten Arnout